Yâd-ı Yâr

Sokağın kalabalığındayım,
Sesin kulağımda,
Yürüyorum;
Derin bir düşünce havuzunda
Yitmeye yüz tutmuş bir havsala ve
Hislerimin gölgesinde kalmış ruhumla
Örseleniyorum.
Yerden kaldırmıyorum kafamı;
Çünkü ne zaman kaldırsam başımı,
Mahmurluğu silinmeyen gözlerimde,
Gördüklerim bütünleşiyor,
Parça parça hayatıma serpiştirilmiş
Sevda ögeleri, büsbütün sen oluyor.
Seni anımsatıyor tüm gördüklerim.
Olanca çaba sarf ediyorum,
Dağıtmak için bu serabı,
Gücüm yetmiyor...

Yalnızlık fısıldıyor tüm sancıları zihnime,
Kesik kesik yankılanıyor.
Nisyana fırsat vermiyor tüm bu olanları.
Yalanları bağışlıyorum,
Yeniden dinleyip inanıyorum.
Akıllanmıyorum
Tekrar bağışlıyorum,
Dar koridorları aşıp
Kendime kavuştum sanıyorum,
Senden başkasına ulaşamıyorum.

Zihnimi kapatıyorum tüm bunlara,
Ve açtığımda göz kapaklarımı,
Gözlerim puslanıyor.
İşte, kaldırımda bir kadın yürüyor.
Her şeyiyle sen olan bir kadın,
İnkar etmiyorum, inanıyorum.
Böyle inanmıştım sana da.
Ve bir buse ile gösteriyorum
Bu aldanmışlığı,
Sen olduğuna şüphem kalmıyor o anda,
Müthiş bir hızla kayboluyor
O güzel kadın zamanda.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Aşka Dâir Efkâr

Aşk... Işka kelimesinden geldiği rivâyet edilir. Sardığı ağacı kurutup tüketen bir bitki olan "sarmaşık" anlamına gelen bir Arapça sözcüktür. Aşkı da insanı zayıf düşüren, zamanla yiyip bitiren bir parazit gibi, sarmaşık gibi görürüz, mülâhaza ederiz. Öyle deriz ya, aşık olanı şifâsız bir belâya düşmüş gibi ifâde ederiz. Hâlbuki aşkı gerçek mânasının dışına çıkaran, değiştiren ve zayıflatan zamanla insanların değişen düşünce ve duygu yapılarıdır. Oysa aşk Tanrı'nın bize ne güzel bir lütfudur! Tevrat'ta Hz. Havvâ'nın; Hz. Âdemin uyuduğu bir sırada onun kaburga kemiğinden yaratıldığı ifâde edilir (Tevrat, Yaratılış 2: 21-23). Âdem uyanıp gördüğü kadının kim olduğunu sorduğunda ona "O senin yalnızlığının aynası..." dendiği ifâdesi geçer. Aşkın yaratılışıdır bu. Buradan insanın yaratıldığında içinde bir boşluk olduğu ve insanın hayatının aşkını bulmak için çabalaması aslında bu boşluğun bir sonucu olduğu düşünülür. Nitekim, ben de bunu ilk öğrendiğim zam
Devamı

Ben kimim? Sahi nedir? Kimdir?

Öncelikle bloğuma hoş geldiniz. Akıllarda soru bırakmamak ve bir giriş yapmak için birkaç şey ifâde etmek istiyorum. Adım ve soyadım Muhammed Ali Kadan. 23 yaşındayım. Denizli, Pamukkale Üniversitesi'nde Türk Dili ve Edebiyatı bölümü öğrencisiyim. Gelelim Sahi'ye. Öncelikle açıklamadan önce bu konuya dâir basit bir bilgi vermek gerekir. Klasik Edebiyat(Divân Edebiyatı)'ta, mâhlas(Arapça: Nâm, lâkab, takma ad) olarak bilinen bir gelenek vardır. Mahlâs bir şâirin asıl adı yerine şiirde kullandığı takma isimdir. Şiirlerin son kısmında şâirler mahlâslarına yer verirler. Mahlâs şiirin hangi şâire ait olduğunu işâret eder. Bu yüzden Klasik Edebiyat şâirleri aynı mahlâsları kullanmamaya dikkat etmişlerdir. Günümüz dünyasında yaygın bir şekilde ''nick'' olarak adlandırılan kavramın edebî literatürdeki karşılığı olarak da ifâde edebiliriz. Şimdi Sâhî'ye dönecek olursak; sehv(hatâ, yanlış, yanılgı) kökünden(ism-i fâil) ''hatâ işleyen''anlamında Ara
Devamı

İmkansızlık

Bunca acıyla hayata tutunabilmek, Aşkının bir mucizesiydi muhakkak. Hiç çölde gül biter miydi canım, Bir göl, yatağından coşkunca çağlar mıydı, Fakir bir çocuk, bir tebessümle doyar mıydı, Onca şiir, sen kokar mıydı? Mümkün müydü bunca imkansızlığın imkan bulması, Yahut gerçekten imkansız mıydı? Prangalarla ayağıma tutturulmuş bunca acı, Tüy kadar hafif bir hal almıştı canım. Şimdi iğne batsa, öldüm sanıyorum...
Devamı