Lütuf

Gelmez bilesin cihânda, senin gibi kul yerine,

Nice kullar râm eder, inanır mabûd yerine.

Niçin bunca âşık, mâşukuyla sınanır,

Tanrı bilir kaç bülbül, koyar seni mâşûk yerine.

Güzelliğin eşsizdir, kıskandırır hûrileri,

Seni gören güzeller, bakar melekler yerine.

Elmas kıymetsiz kalır, o gözlerin’ yanında,

Seyyâhlar çeşmin arar, billur gevherler yerine.

Geceyi gündüz gibi, aydınlatır o nûr yüzün,

Pencereden vurur şavkın, her gün afitâb yerine.

Sen Hüdâ’nın lütfusun, bâde kadar kutsalsın,

Sâhî kulun gülâb içer, bahçenden bâde yerine.